Voormalige mijnbouwstreken hebben meer dan eens een wat deprimerend karakter. Het stadje Lens in Noord-Frankrijk vormt daar geen uitzondering op. Nog even los van de vrijwel volledig verwoesting in de Eerste Wereldoorlog en de niet altijd even liefdevolle herbouw, ademt het stadje de sfeer van economische neergang. Met uitzicht op achtergebleven bergen mijnsteen, een vroegere schachtbok en oude mijnkarretjes in de publieke ruimte. (Een klein bergje mijnsteen in een plaatselijk park is hoopvol omgekat tot uitzichtspunt, met, inderdaad, fraai uitzicht.)
In 2012 heeft men de streek een boost willen geven door een voormalig mijnterrein te veranderen in een museum. En niet zomaar een museum: het is een dependance van het Louvre, in een fraai landschapspark. Japanse architecten (bureau SANAA), een landschapsarchitect van naam (Catherine Mosbach), en een bijzonder eindresultaat.
Er is doorgaans een thematische tentoonstelling, maar juist ten tijde van ons bezoek werd de tentoonstelling gewisseld. De permanente collectie heet ‘Tijdgalerij’, is gratis te bezoeken en een bijzondere museale ervaring.
Waar de meeste musea kiezen voor een thematische aanpak (‘volg de bordjes naar de 17e eeuwse meesters’ ) staan hier alle geëxposeerde voorwerpen in één enorme ruimte. De expositie meandert er min of meer doorheen; alles op strikt chronologische volgorde. Je wordt bij de entree van de expositieruimte geconfronteerd met prehistorische artefacten, en je gaat via Mesopotamië, Egypte, Romeinse Rijk, Middeleeuwen etc. richting de 19e eeuw. Het heden wordt in de belendende glazen zaal vertegenwoordigd door een hedendaagse kunstenaar, in ons geval de Braziliaanse textielkunstenaar Sonia Gomes.
Bij de keuze van de werken is bepaald niet kinderachtig gedaan: een Egyptische sfinxencorridor, vier werken van Arcimboldo op een rij, Rembrandt…
Het gebouw zelf draagt bij aan de bijzondere ervaring. De enorme expositiezaal is van binnen en van buiten bekleed met mat roestvrij staal, waardoor in het interieur licht en tentoongestelde voorwerpen worden weerspiegeld. Het geeft een idee van enorme ruimte.
De kelder biedt ruimte aan een depot waar kunstwerken ogenschijnlijk wat rommelig zijn opgeslagen. Alleen achter glas te zien.
Lens ligt niet helemaal naast de deur maar het museum is een omweg zeker waard.
