Op de glijbaan

Ik ben vandaag, voor het eerst sinds tientallen jaren, weer eens van de glijbaan af geweest. Een klein glijbaantje in een buurtspeeltuintje in onze wijk.

Dat kwam door Sanne.

Sanne is onze kleindochter, nu ruim anderhalf jaar oud. Ze logeert dit weekeinde bij opa en oma en dat is feest voor alle drie.

We hebben een aantal vaste rituelen. Waaronder voorlezen uit het meeslepende epos “Piep de muis”, Sanne op de schommel, met oma naar het park, in bad met alle badeendjes, hoge torens bouwen van duploblokken, liedjes zingen. (Nieuw: Elsje Fiederelsje). Spelen met de ‘baby’, een slaappop die doorgaans in een ouderwets gevlochten speelgoed-kinderwagentje bivakkeert. We zijn er nog niet uit wie het meest geniet van al deze kindervermakelijkheden.

Sinds kort is Sanne er achter dat er een glijbaantje in onze buurt is. En dat is ongeveer het mooiste dat bestaat. Dus opa en kleindochter erop af. Grote opa, kleine Sanne, handje in hand, een wandeling van nog geen 200 meter waar je minstens tien minuten over doet. Want Sanne ziet alles. Een duif die ‘roekoe’ roept, een poes, een auto. En tenslotte komt de ‘shlijbaan’, want ze kan de ‘g’ nog niet zo goed uitspreken.

Ze kan het helemaal zelf, klimt de trap op, roept boven juichend ‘boven!’, gaat op de glijbaan zitten, roept ‘een, twee’ en roetsjt naar beneden. Dan volgt een vraag die geen enkele opa of oma kan weerstaan: ‘nogkeer?’ en dan herhaalt het hele ritueel zich.

Imitatiegedrag hoort er bij op deze leeftijd, maar Sanne gaat een stapje verder. Dus oma bouwde een duploblokkentoren. En bij de glijbaan kreeg opa te horen: ‘opa ook?’, met een lief klein stemmetje. En wat doe je dan, als opa? Precies. Sanne vond het prachtig. En opa dus ook.

Het is genieten. Ze ontwikkelt zich in een razend tempo. Zinnetjes van twee woorden, maar we hoorden er ook een van vier hele woorden: “Ik wil blokken blouwen’. Ze kan de blauwe Duploblokjes onderscheiden van de rode, gele etc. en ze weet wat bouwen is. Onderscheid tussen blauw en bouw leert ze later nog wel eens.

Nee, geen blog met diepe bespiegelingen of zo. Opa en oma zijn vooral trots.

 

Share