Als fan van het televisiewerk van Wim T. Schippers moest het er een keer van komen: een bezoek aan het “échte” Willy Dobbeplantsoen in Olst. Afgelopen zaterdag waren we in de buurt.
Even een stukje tv-geschiedenis. In Schippers-series als “Opzoek naar Yolanda” en “We zijn weer thuis” kwam een decor voor van een uiterst onaanzienlijk plantsoen met twee bankjes, een gestalde fiets en een straatnaambordje “Willy Dobbeplantsoen”. Genoemd naar een toenmalige in- en in-keurige tv-presentatrice van de TROS. Schippers had de gewoonte om in zijn series straatnamen te vernoemen naar (levende) bekende Nederlanders.
Het plantsoen bestond dus ooit alleen in de fantasiewereld van de televisie en als decorstuk, tot de “herensociëteit” in Olst op het idee kwam om een écht Willy Dobbeplantsoen in het leven te roepen. Geheel gebouwd naar het tv-decor. In 1997 werd het officieel geopend door Wim T. Schippers en Willy Dobbe.
Ik ken de heren van de sociëteit verder niet. Hun website getuigt van een neiging naar boert en luim, maar ze nemen het plantsoen op geheel eigen wijze serieus. De sociëteit zorgt namelijk zelf voor het onderhoud. De lustra van het plantsoen zijn uitbundig gevierd. De staat van onderhoud is na 17 jaar onberispelijk. Twee bankjes, strak in de lak, een oude fiets met fietstassen (rotsvast verankerd aan een hekje). Zoals het ooit op tv te zien was. Twee perkjes met begonia’s, die het begrip “truttig” extra dimensie geven. Een vat met kernafval komt olijk onder de grasmat vandaan kijken. Een Julianaboom met een hekje en een bordje met een strofe uit het lied “Juliana onze Vorstin“. Het hele plantsoen is bij elkaar hooguit 120 m2 groot.
Ik heb een lichte voorkeur voor het ongerijmde. Het Willy Dobbeplantsoen in Olst is immers niet meer dan een groots uitgevoerde grap. Maar wel één die intussen op Google Maps te vinden is. Knap werk.
