Algarve

De door kliffen omzoomde stranden van de Algarve vormen voor de meeste toeristen de belangrijkste attractie van deze zuidrand van Portugal. Zoals bij de meeste mooie kusten in warme streken is ook deze kust voorzien van een dikke korst hotels, appartementen, horeca en toeristenwinkels.

We waren er een weekje, met het voornemen vooral ook meer landinwaarts te gaan.

Monchique_ (8)_1280px.jpgDe Algarve heeft een keur aan bezienswaardigs in het binnenland. Zoals het stadje Monchique. Ons reisgidsje meldde dat er onder andere de ruïnes van een 17e-eeuws Franciscanerklooster te bezichtigen zouden zijn. In het plaatsje wezen wegwijzers ons het pad naar het “convent”, dat bovenop een heuvel bleek te liggen.

De meeste ruïnes die als bezienswaardig staan aangeprezen, verkeren in een onberispelijke staat van onderhoud. Kerkelijke ruïnes worden vaak omgeven door keurige gazons, een ruïneuze burcht beschikt meer dan eens over een loket voor de toegangsbewijzen, waar je tevens een boekje over de historie kunt kopen, en waar versnaperingen verkrijgbaar zijn. In een aanpalende ruimte die wat minder ruïneus is vind je vaak een expositie of een audiovisuele presentatie. Dat is bij menig toerist het verwachtingspatroon en het wordt zelden beschaamd.

Niet in Monchique. Aan het einde van het steile pad op de heuvel werd de ruïne van het convent zichtbaar. Dichtgetimmerde deuren, prikkeldraad, alles mooi overwoekerd. Op diverse muren en deuren waren met onvaste hand teksten gekwast die de boodschap overbrachten dat we liever moesten ophoepelen: Privat! Familia! Dog! Een soort moestuintje omzoomde het gebouw. Toen we besloten ons te beperken tot de buitenkant kwam een enthousiaste man naar buiten. Met zijn beperkte kennis van het Engels en onze beperkte kennis van het Portugees wist hij duidelijk te maken dat we vooral óók binnen moesten kijken.

Hij ging ons voor. Half ingestorte gewelven gestut door ruw hout, beschimmelde ruimten die wellicht ooit een heel andere functie hadden gehad. Een binnenplaatsje,waar de kloosterlingen in vervlogen tijden wellicht brevierden, bood nu ruimte aan een kippenhok.

De reden voor zijn enthousiasme was al duidelijk toen we binnenkwamen. In de toegang had de man een soort winkeltje ingericht, waar hij zelfgekweekte citrusvruchten en toeristische kleinigheden verkocht, als een alternatieve toegangsprijs. Alles voor een zeer redelijk bedrag en van een prima kwaliteit. Na een kleine aanschaf verlieten we de bouwval weer. Ooit een trots klooster, nu het rommelige onderkomen van een handige Portugees, die, zo begrepen we later, er al jaren illegaal woont.

Het kan raar lopen in de wereld.

Meer foto’s van ons uitstapje naar de Algarve: klik!

Share