Nog een paar nachtjes wachten, maar sommige gelukkigen mochten al even kijken.

Het Rijksmuseum gaat binnenkort weer open. Voor het geval u het gemist mocht hebben: op 13 april. De openingsceremonie door de majesteit is in de ochtend, en daarna mag het publiek, vanaf 12 uur ’s middags tot middernacht, gratis naar binnen.

Maar stiekem is het museum al geopend voor rondleidingen voor bijzondere groepen. Zoals de pers, ongetwijfeld de sponsoren, en een open huis voor familie van medewerkers op 7 april jl. Nu werkt zoonlief als (junior) conservator en educator in het Rijks, en dat leverde ons een voorsprong op. Wij mochten alvast kijken. En waren in hoge mate vereerd. Een mooie ontvangst met alle egards, catering en wat dies meer zij. We voelden ons ware Vips.

Ik ga niet schrijven wat anderen ook al hebben geschreven. De collectie is absoluut geweldig, en is in zijn geheel te zien op www.rijksmuseum.nl  Alle jubelzangen die al bij voorbaat over het publiek zijn uitgestort over hóe mooi het museum na de restauratie is geworden: de loftuitingen kloppen stuk voor stuk.

Het is een 19e-eeuws gebouw van bouwmeester Pierre Cuypers, die niet vies was van bombastisch effectbejag. Dat 19e-eeuwse, in de loop van de tijd liefdeloos onder witkalk bedekt, is nu weer teruggebracht. Gerestaureerde wandschilderingen (van de hand van George Sturm) met allerlei allegorieën, maar ook met belangrijk geachte passages uit onze Vaderlandsche Geschiedenis: ze maken het museum werkelijk compleet.

Willibrordus preekt…

De schildering van de predikende Willebrord bijvoorbeeld, te zien in de voorhal. De missionaris wordt omringd door heidense Friezen die diep peinzen over hun religieuze dwalingen. Het soort Friezen dat in een Wagneropera niet zou misstaan. Op de achtergrond roepen Wodanpriesters tevergeefs een afgodje aan: een tafereel zoals dat vandaag de dag niet meer zo zou worden afgebeeld, vol valse sentimenten en historisch op z’n minst erg twijfelachtig – maar wat is het mooi.

Vestibule

Grappig is om te vergelijken. De vestibule (oude hoofdingang) zag er in 1908 bijna precies zo uit als in 2013, qua wanddecoratie dan. Alleen hing men een eeuw geleden het trappenhuis ook nog vol schilderijen en werd, waar mogelijk, een beeld geplaatst.

De ereplaats van Rembrandt’s Nachtwacht is geheel in stijl gerestaureerd. Alleen hing er vroeger een ander werk op die plaats.

Het atrium is de nieuwe entree. Alom bejubeld. Enorme oppervlakte, licht en ruim, gladde vloer. De architect heeft het vast niet ontworpen opdat kleine kinderen er lekker doorheen zouden kunnen hollen. Maar dat kan. Is er zelfs meer dan geschikt voor. Kleindochter en opa hebben dat persoonlijk uitgeprobeerd.

En verder? Ga vooral zelf kijken. Mij bekruipt het gevoel dat het 13 april wel eens aardig druk kan worden; maar er blijft natuurlijk nog genoeg gelegenheid over.

Kijk in de Eregalerij niet alleen naar de Nachtwacht en al dat andere moois, maar kijk vooral ook omhoog naar de gewelven en naar het gebouw zelf.

Overigens kan ik een bezoekje aan twee van de speciale collecties in het souterrain van harte aanbevelen. De collectie toverlantaarnplaatjes  en uiteraard de relieken uit de vaderlandse geschiedenis.

En dat logo dan, met die stomme spatie? Ik heb de oplossing. Voeg er zelf maar stilzwijgend apostrof-s aan toe. ´s Rijks Museum. Een beetje gedragen, een beetje ouderwetse naam. Past er wel  mooi bij.

EDIT, 9 april: Neerlandicus Jan Stroop voelt ook wel wat voor de toevoeging van apostrof-s, staat in zijn blog.