Ik ben een jaar of elf actief geweest op Twitter, met doorgaans veel plezier. Sinds deze week heb ik de stekker eruit getrokken – althans wat mijn aandeel betreft. Mijn Twitteraccount bestaat niet meer.

Waarom?
Twitter hád huisregels waarin met zoveel woorden stond dat haat en bedreiging niet werden getolereerd. Nu was het systeem om dat te handhaven niet perfect, verre van dat zelfs, maar lieden die op Twitter geregeld over de schreef gingen konden toch rekenen op een periode op het ‘strafbankje’ of in zeer ernstige gevallen op volledige verbanning van de website.
Toen ik op Twitter begon was het een website waar mensen vrolijke weetjes verkondigden. Het is de laatste jaren veranderd in een open riool met alle ruimte voor rechtsextremisten, wetenschapsontkenners, “fake news”-roepers, antivaxxers, klimaatsceptici en lieden onder wier schedeldak slechtheid en stupiditeit om de eerste plaats strijden.

De overname van het platform door multimiljardair Elon Musk maakte het in snel tempo veel erger. Toen de nieuwe baas begon met zichzelf volslagen belachelijk te maken door met een ouwe wasbak het kantoor binnen te komen (‘let that sink in’), geblokkeerde accounts weer alle ruimte gaf, Twitterpersoneel massaal ontsloeg waaronder het moderatieteam en de moderatie-adviesraad de wacht aanzegde, zijn medewerkers meer dan honds behandelde en op 11 december 2022 met zoveel woorden twitterde dat de uiterst consciëntieuze wetenschapper en immunoloog, de Amerikaan Dr. Anthony Fauci vervolgd zou moeten worden, was voor mij de maat vol. Als zo’n tweet nou nog was geplaatst door een anoniem warhoofd was het al vervelend genoeg geweest, maar nee: door de eigenaar en hoogste baas van Twitter zelf, tevens een van de rijkste mensen op deze aarde, die zich misschien het opperwezen zelve waant.

Musk mag dan wel zo schathemeltjerijk zijn dat hij in één klap een bedrag van zo’n 11% van de Nederlandse Rijksbegroting kan uitgeven om Twitter als persoonlijk speeltje te kopen, dat ontslaat hem niet van verantwoordelijkheidsgevoel. En met een persoonlijk Twitteraccount maakte ik mezelf toch in zekere zin voor een minuscuul deeltje medeverantwoordelijk voor de strapatsen van de nieuwe eigenaar van Twitter. Dat wilde ik niet. Dat moet je ook niet willen.

Adverteerders lopen weg bij Twitter en veel Twitteraars vinden hun weg naar andere sociale platforms, zoals Mastodon. Alwaar ik ook te vinden ben. (@[email protected]) Mastodon werkt anders dan Twitter, het is heel eventjes wennen, maar het is gewoon een plezierige variant op het thema social media. Gelukkig hebben veel van mijn, zeg maar, Twittervriendjes, dezelfde stap genomen. Ik kan het aanbevelen.