Een misleidend telefoongesprek

In dit blog schreef ik meer dan eens over acquisitiefraude. De fraudeurs bedienen zich van allerlei manieren om hun ‘klanten’ geld af te troggelen. Een welhaast klassieke werkwijze, in mijn ervaring al zo’n 25 jaar populair bij acquisitiefraudeurs, is een belscript waarin een leugen over een bestaande relatie wordt verteld. Op 12 maart 2018 had ik er weer eens één aan de lijn.

De acquisiteur had de pech om mij aan de telefoon te treffen. Aangezien ik dit soort gesprekken opneem op geluidsdrager, kunt u nu gedetailleerd kennismaken met deze werkwijze. Letterlijke transcriptie, mijn commentaar in de voetnoten.

Hoe werkt de misleiding? Wie akkoord gaat met de ‘standaardvermelding’ loopt de kans vast te komen zitten aan een nieuwe overeenkomst. De ‘voorgaande periode’ waarover wordt gesproken, bestaat in werkelijkheid niet en er zijn geen eerdere afspraken. Het bedrag van 195 euro kán een maandbedrag zijn, maar dat wordt in dit gesprek niet duidelijk.

Zo’n telefoongesprek wordt in mijn ervaring opgevolgd door een misleidend ‘opdrachtformulier’ of een controlegesprek waarmee de nietsvermoedende klant definitief in de fuik terechtkomt. De acquisiteur heeft, in dit geval begrijpelijk, afgezien van een verder vervolg op deze poging.


Frits: Goedemorgen, Frits Mostert, communicatie

Zorggids: Eh goedemorgen, u spreekt met [persoonsnaam om privacyredenen niet vermeld]. De reden dat ik even contact zoek inzake de vermelding van Medisch Centrum Leeuwarden voor in de Zorggids Leeuwarden. (1) Voorgaande periode was aangegeven niet uitgebreid te willen adverteren, door mede hoge kosten. (2) Toen was de standaardvermelding 195 euro voldoende. Nu is mijn vraag of deze periode wel ruimte is om uitgebreid te adverteren of dat de standaardvermelding voldoende blijft. (3)

Frits: Weet u met wie u die afspraak heeft gemaakt van die standaardvermelding, destijds? (4)

Zorggids: Dat eh, dat weet ik niet.

Frits: Oh dat is jammer. Ehh, nee, nou, kijk, we zwemmen niet in het budget dus we moeten er toch een beetje zuinig mee zijn, dus ik ben niet geneigd om te zeggen om het, om nou iets uit te breiden, nee. (5)

Zorggids: Is goed, is goed. Dan koppel ik dat terug naar de administratie. (6)

Frits: En van welke gids was u ook maar weer? (7)

Zorggids: Van de Zorggids.

Frits: Eh ja welke Zorggids, er zijn er zoveel…

Zorggids: Zorggids Leeuwarden

Frits: En waar vind ik die? Is dat een papieren uitgave?

Zorggids: Nee, dat is een online uitgave.

Frits: En wat is het webadres dan?

Zorggids: Dat kan ik u niet zo even een-twee-drie… (8)

Frits: Ja u probeert mij iets aan te bieden voor een Zorggids Leeuwarden en u weet niet waar dat op internet te vinden is. Dat is een beetje wonderlijk, vindt u dat ook niet?

Zorggids: Ja, ja…

Frits: Ja, dat vind ik heel wonderlijk. En u komt bovendien met een heel verhaal dat wij al uitgebr… dat wij er al in stonden voor 195, dat wij die afspraak al hadden… Die afspraak hadden we niet want heel die zorggids die kennen we niet. We houden hier wel bij waar we instaan meneer…Dus ik heb het idee dat u mij iets op de mouw probeert te spelden voor 195 euro. (9)

Zorggids: Neeneenee, dat is niet de bedoeling!

Frits: Nee dat is zéker niet onze bedoeling, dus ik ga uitpluizen wie achter deze… als u niet eens het webadres van uw website kunt geven dan krijg ik daar een heel raar gevoel bij.

Zorggids: Meneer, ik wens u nog een fijne dag verder…

Frits: Dat wens ik u ook…

Zorggids: En excuses voor het ongemak.

Frits: Er volgt melding bij het Steunpunt Acquisitiefraude (10). Ik wens u een plezierige dag.


1) De naam Zorggids Leeuwarden klinkt vaag vertrouwd.

2) Er wordt een eerdere afspraak gesuggereerd en dat we wegens hoge kosten hebben afgezien van duurder adverteren. Klinkt vertrouwenwekkend, is louter leugen.

3) Er wás geen eerdere standaardvermelding. Je krijgt dus in een cold-calling acquisitiegesprek de keuze uit verlenging van de standaardvermelding (die je helemaal niet had) of adverteren (waarover wordt gelogen dat je dat in de niet-bestaande vorige periode niet wilde wegens de hoge kosten).

4) Ik voelde al meteen op mijn klompen aan welke kant het opging. De eerste poging om zo’n verkoper van z’n à propos te brengen is vragen naar de eerdere contactpersoon. Omdat die niet bestaat is dat een lastige vraag…

5) Zeg nóóit dat de standaardvermelding akkoord is, want dan heb je kans dat je voor 195 euro of meer het schip in gaat.

6) In die administratie komen we nog niet voor…

7) Poging om de identiteit van het bedrijf met zekerheid te achterhalen. In dit geval helaas niet geslaagd.

8) Deze acquisitiemedewerker is duidelijk niet het scherpste potlood uit de doos. Jammer, want nu weet ik niet met zekerheid wie er achter ‘Zorggids Leeuwarden’ zit.

9) Ik had van meet af aan al het idee dat ik een acquisitiefraudeur aan de lijn had. Altijd aardig om dan het masker te laten vallen…

10) In de haast ook nog vergeten dat het al een paar jaar Fraudehelpdesk heet…

[Foto: Rainer Sturm / pixelio.de]

Share

Nepnieuws!

Een boze burger belandt via een omweg in mijn twittertijdlijn. ‘Zo worden EU-parlementariërs slapend rijk… Weg met EU!’

Alles in schreeuwerige hoofdletters. Met foto’s van slapende vergaderaars, om deze ernstige misstand aan de kaak te stellen.

Ik kan de manier van redeneren niet zo volgen. Er is echt wel wat op de EU aan te merken, maar intussen brengt de EU ons al zeventig jaar vrede en welvaart. Het sterkste economische samenwerkingsverband ter wereld, waar de Nederlandse economie aantoonbaar de vruchten van plukt. Door tegenstanders afgeschilderd als dictatoriale moloch, maar intussen democratischer dan veel van de clubjes die ‘weg met de EU’ roepen. Met 28 landen, 28 regeringen, 28 nationale parlementen, de Europese Commissie, de Europese Raad en het Europarlement is de besluitvorming weliswaar complex, maar zeer gedegen. De EU kan niets besluiten zonder instemming van de lidstaten. Leest u zich maar eens in.

De bewering dat Europarlementariërs tonnen verdienen klopt ook al niet. Nog geen ton per jaar, net iets meer dan Tweede Kamerleden. Een keurig inkomen voor een hardwerkende parlementariër..

En wie zijn de slapende ‘Europarlementariërs’ op de foto’s dan wel? Zoals altijd: Google is onze vriend.

Het bericht is inmiddels meermalen geretweet en boze reageerders zijn het met de afzender eens. ‘Allemaal vergassen,’ meent één reageerder zelfs.

Ik ben zo beleefd geweest de identiteit van de twitteraar te blurren. Zijn politieke voorkeur is, aan zijn twittertijdlijn te oordelen, populistisch rechts. Wat me zorgen baart is vooral hoe deze twitteraar en vele anderen, klakkeloos en kritiekloos deze baarlijke nonsens verspreiden.


Foto:

Share

Spreekbeurt

Menigeen zal met gemengde gevoelens terugdenken  aan het fenomeen ‘spreekbeurt’. De lagere school die ik bezocht deed niet aan spreekbeurten. Je leerde vooral luisteren. Spreekbeurten waren er pas op de middelbare school. 

Mijn eerste spreekbeurt deed ik in de brugklas, samen met een klasgenoot. Het onderwerp: antieke auto’s. Wij wisten er eigenlijk niet zo veel van. Gewapend met een kleurrijk autoboek uit de openbare leeszaal bereidden wij het voor. In mijn herinnering hebben we, strak van de spanning,  klasgenoten verveeld met mededelingen over aantallen cilinders en boring en slag van de eerste auto’s, informatie die mijn hart tot op de huidige dag niet sneller doet kloppen. 

Mijn bedrevenheid in het spreken in het openbaar is gelukkig wel wat doorontwikkeld sinds die tijd. Het plezier erin ook. 

Een collega tagde me op Facebook, zo van ‘iets voor jou’? De tag hoorde bij een bericht van Explore-the-north, een cultureel festival in Leeuwarden. Dit jaar organiseert men als onderdeel van Lân fan Taal en  de Culturele Hoofdstad een heus spreekbotenfestival en daar waren kandidaten voor nodig. Spreekbeurten op een boot, vandaar een festivalnaam met een kwinkslag. 

Om een lang verhaal kort te maken: in de avond van 3 februari 2018 houd ik een spreekbeurt van een half uur op een boot in de Prinsentuin in Leeuwarden. Er zijn aardig wat onderwerpen waarover ik een halfuurtje zou kunnen bomen, maar om het lokaal te houden heb ik gekozen voor de geschiedenis van de Leeuwarder ziekenhuizen. 21.00 uur, Salonboot Gaasterland aan de Prinsentuin. Kosteloos. Wie komen wil, die kome! 

Share

Trap er niet in

Schijnbaar heeft iemand uit mijn naam, met mails afkomstig van mijn mailadres, geprobeerd om mensen om de tuin te leiden.

Voor alle duidelijkheid: nee, ik heb geen grote geldbedragen weg te geven. Kennelijk is mijn mailadres ‘gespoofd’. Heeft u zo’n mail ontvangen? Advies: reageer niet, klik niet op de link, en verwijder altijd e-mails die te mooi lijken om waar te kunnen zijn.

(Foto: Marc Boberach / pixelio.de)

Share

Onuitroeibaar fenomeen

Het fenomeen lijkt onuitroeibaar. En ik maak me er boos om.

Waar heb ik het over? Het telefoontje dat ik vorige week kreeg van een firma met een dure naam in Amsterdam*). Aan de Zuidas. Een jongeman aan de lijn – zo te horen een callcenter. Of onze organisatie wel wist dat ons webadres door een ander was geclaimd, maar dan met de Belgische extensie .be? Wij wisten van niets. De beller meende dat de gevaren van omzet- en reputatieschade op de loer zouden liggen. Maar gelukkig had de firma de oplossing ook voorhanden. Als we gebruik zouden maken van ons ‘eersteregistratierecht’ dan zouden we de kaper op de kust te snel af zijn. En dat konden ze wel voor ons regelen. Alleen, omdat het dan ging om intellectuele eigendom, werd het .be-domein meteen voor tien jaar van ons. Voor 29,50 per jaar. Een offerte via de mail kon niet – het moest telefonisch. En snel.

De adder zat niet eens ònder het gras maar was duidelijk in beeld. Zelden heeft een verkoper zo omslachtig zulke misleidende wartaal op mijn mouw proberen te spelden. Want een ‘eersteregistratierecht’ bestaat domweg niet voor domeinnamen. Iedereen kan zonder meer een beschikbaar .be-domein claimen, en je kunt het per jaar opzeggen. Zo’n domein kost niet veel meer dan gemiddeld 12 euro per jaar. En een domeinnaam is een gebruiksrecht, geen (intellectueel) eigendom. Kortom: domeinnaamfraude. Onder valse voorwendselen een veel te duur webadres voor een veel te hoge prijs aansmeren.

Ik heb gereageerd met een heel boze brief, vooral om te voorkomen dat de firma het zelfde valse kunstje zou flikken bij andere bedrijfsonderdelen van onze organisatie. En omdat ik een opname van het gesprek heb gemaakt, kunnen ze maar moeilijk om de feiten heen.

De eigenaar van de firma, volgens eigen zeggen in een flexibele kantooroplossing aan de  luxe Zuidas, bleek in Groningen te wonen, in een bovenwoning in de binnenstad. De provincie Groningen heeft min of meer het patent op acquisitiefraude – heel merkwaardig is dat.

Maar wat me het meest verbaast: elke dag gaan er mannen en vrouwen naar hun werk in dit soort callcenters in de wetenschap dat hun werkdag zal worden gevuld met het glashard voorliegen van prospects. De eigenaar van de firma zal het belscript wel hebben gemaakt. En ze verdienen met hun malafide bluf vermoedelijk genoeg om het lucratief te laten zijn.

Dit soort acties is sinds enige tijd strafbaar en de bewijslast is omgekeerd. Maar dan nog: bedrog lijkt nog immer te lonen.

[Foto: REK/Pixelio.de]

*) Ik noem geen naam, want merkwaardig genoeg kun je dan voor smaad(!) worden aangeklaagd…

Share

Kleedingmagazijn

Op de een of andere manier zijn houten kledinghangers artefacten die van generatie op generatie overgaan. Ze hebben zelfs soms een beetje een persoonlijkheid. Want vooroorlogse kledingwinkels drukten duidelijk naam, adres en telefoonnummer af. In onze collectie onder meer exemplaren van het reeds lang verdwenen Kleedingmagazijn ‘De Gunst’ in Den Haag, kledinghangers van (voluit) C&A Brenninkmeijer (ook voor heerenkleeding) – dat werk.

Een tijdje terug overleed mijn schoonmoeder op 90-jarige leeftijd. Verdrietig natuurlijk. Haar huisje hebben we leeg opgeleverd aan de woningbouwvereniging en zoals dat gaat – in de boedel vind je toch altijd wel onverwachte zaken.

Zo vonden we een houten kledingborstel met de naam van een kleermaker in Dordrecht. Een beetje in de stijl van die kledinghangers. L.J. Schreuders & Zoon, Kleeding naar Maat. Moeilijk te zeggen hoe oud het ding is, maar een datering in het interbellum lijkt een goede gok. Telefoonnummer van vier cijfers. Op het adres herinnert volgens Google Streetview nu niets meer aan een kleermakerij. Maar het is een grappig borsteltje. Met – merkwaardig – een scharniertje.

 

 

Want, net als de Transformers uit de tekenfilm blijkt de borstel in een oogwenk te kunnen veranderen: het is namelijk óók een kledinghanger. Een ding met een dubbelfunctie. We zouden het nu een gadget noemen of wie weet een live hack, vernuftig is het zeker. En zo leven kleermakers L.J. Schreuders & Zoon, en al die andere kleedingmagazijnen voort in hedendaagse garderobekasten.

Vooroorlogse kwaliteit? Dat begrip gaat zéker op voor ogenschijnlijk onbetekenende zaken zoals kledinghangers. Onverwoestbaar!

 

Share

Een bijdrage aan de wetenschap

Kun je geheel onverhoeds worden geconfronteerd met deelname aan een wetenschappelijk onderzoek? Het was voor mij ook een hele verrassing, maar…

Laat ik bij het begin beginnen. Vorige week brachten mijn wederhelft en ik een vrij weekje door in een vakantiehuisje in Sint Maartensvlotbrug. Aan de Noord-Hollandse kust, niet ver van Schagen. En samen met de kleinkinderen. Gezellig!

Wat doe je in zo’n week? Lekker uitwaaien aan het strand, leuke dingen doen met de kleinkinderen, spelletjes, knutselen, uitstapjes. Niet ingewikkeld, gewoon erg leuk.

Ja maar dat wetenschappelijk onderzoek dan? Dat ligt soms op straat. Of, in dit geval: het liep op het strand.

In de late winter wordt het Noord-Hollandse strand nauwelijks bezocht door badgasten, maar flora en fauna zijn er natuurlijk wel. Er waren heel wat drieteenstrandlopers, een grappig vogeltje dat zijn voedsel zoekt waar de laatste golfjes het stand bereiken. Ze rennen in groepsverband mee op het ritme van de golven en pikken naar kleine diertjes die door de zee worden aangevoerd of die zich schuilhouden in het zand.

Eén strandloper trok mijn aandacht. Had die nou allemaal kleurige ringetjes om zijn poot, net als een ervaren festivalbezoeker? De beelden die ik van de vogel maakte lieten geen ruimte voor twijfel. (Geheel terzijde: mijn Panasonic Lumix FZ-200 heeft een zoombereik dat overeenkomt met een telelens van 600mm. Maar minder zwaar en minder duur, en bijna even goed als… Sorry, ik dwaal af…)

Een vogel heeft natuurlijk niet voor de lol allemaal ringetjes aan z’n poot. Een kleine googeltoer en enkele andere omzwervingen later kreeg ik een enthousiaste e-mail van de bevlogen projectleider van een wetenschappelijk onderzoek naar de drieteenstrandloper. (Op z’n, ongetwijfeld vrije, zaterdag!) Onder toevoeging van enkele artikelen deed hij mij het verzoek om de waarneming van de geringde strandloper in te voeren op een website. Kleine moeite…

Er is maar één strandloper met deze kleurencombinatie aan z’n pootjes. Daardoor weet  ik nu dat ‘mijn’ strandloper in de wetenschap de naam Y3RYGG draagt, op 5 augustus 2016 is geringd op Griend en daarna vaak op Griend, maar ook in Noordwijk, Katwijk en Schoorl is gesignaleerd.

Ik heb helemaal niks tegen vogels, maar ik hoor absoluut niet tot de ornithologische hobbyisten die gewapend met vervaarlijke telescopen hun waarnemingen in het veld doen en daarbij hopelijk ook bijdragen aan dit soort biologisch onderzoek. Ik ben meer een toevallige voorbijganger. Maar, zo schreef de projectleider: ‘De bijdrage aan de wetenschap van jou en andere “toeristen” is geen geringe. Ik ben er voor mijn gegevens voor een belangrijk deel van afhankelijk.’

Dat is dan toch mooi, dat je als gewone burger onverwacht aan wetenschappelijk onderzoek kunt meedoen.

Dus: zie je ooit een vogel met onalledaagse ringetjes aan zijn poot: noteer plaats, datum en tijdstip, maak een foto als het even kan… Google is je vriend, de onderzoeksinstituten verwijzen zo nodig wel door naar de juiste onderzoeker en vóór je het weet heb je je steentje aan de wetenschap bijgedragen. Mooi toch?

Share

Manneken Pis

P1090606_1280pxEen van de meest overschatte toeristische attracties in België is zonder twijfel Manneken Pis. Het beeld van het plassende jongetje kan weliswaar bogen op een lange geschiedenis en een zekere faam, maar het kleine beeldje zelf valt niettemin wat tegen, weggemoffeld op een straathoek, ingeklemd tussen prijzige chocolaterieën en aan het oog onttrokken door horden toeristen met selfiesticks.

Het symbool van de stad Brussel komt niettemin in duizendvoud in het straatbeeld terug, (zie foto’s!) in met name souvenirwinkels. Mannekens van chocolade, als koelkastmagneet, als kurkentrekker… Brussel is er kennelijk trots op.

Maar.

Enkele weken eerder waren wij in Zagreb, waar in een plantsoen (Trg Petra Svačića) een vergelijkbaar beeldje bij een vijvertje staat.
P1090230_1280pxEn dan echt met een straal dat je denkt – dáár klatert tenminste wat. En voor zo ver ik heb kunnen vaststellen zonder verder enige ophef van betekenis, zonder selfiesticks en niet verkrijgbaar als souvenir.

Dat stemt tot nadenken, Brussel!

Share

Vakantiekiekjes 2016

P1080895 copy_1280pxVroegâh, toen plakte je je vakantiefoto’s nog in een album. De mensen die zich de luxe van een diaprojector konden veroorloven organiseerden een dia-avondje, met eindeloos veel foto’s in een verduisterde huiskamer. Niet altijd een genoegen.

Nu onze vakantie er weer op zit bereikt ons naast de welgemeende vraag of we het leuk hebben gehad (jazeker!) ook wel de vraag om de foto’s. Nu kán ik met een USB-stick met ruim 800 digitale foto’s en een beamer een hedendaags dia-avondje houden, maar zit u daarop te wachten?

Daarom, klik voor een minimale keuze uit de plaatjes die ik deze zomervakantie heb geschoten.

Vakantieverhalen? Vakantie moet je beléven, niet over kleppen.

Vooruit dan, in heel kort bestek.

  • Via een overnachting in appartement in het Beierse Bad Bergzabern naar Padua.
  • Padua, Italië: Prachtige stad. Druk, erg mooi, maar veel minder toeristisch dan het nabijgelegen Venetië. Oudste botanische tuin van Europa, basiliek van de H. Antonius van Padua, mooie fietspaden.
  • Sv Filip i Jakub, Kroatië: Leuk kustplaatsje, kamperen aan zee, bezoek aan Zadar, mooie oude stad met gebouwen uit veel perioden en een bijzonder zeeorgel. Opvallend: St. Donatuskerk, deels gebouwd met resten van het Romeinse forum. In de buurt: Nin, lieflijk oud plaatsje met o.a. Romeinse resten en zoutpannen.
  • Orasac, Kroatië: Kamperen bij de zee. Bezoek aan Dubrovnik (oude stad is zeer bezienswaardige toeristenfuik) en Trsteno (arboretum). Op beide plaatsen schijnen afleveringen van Game of Thrones te zijn opgenomen. Wegens overigens totale onbekendheid met deze serie verder geen mededelingen hierover – de plaatselijke toeristenkantoren boden wel ‘Game of Thrones-tours’ aan.
  • Mreznicki Brig, Kroatië: Prachtcamping aan riviertje, met kanoverhuur en andere vermakelijkheden. Uitstapjes o.a. naar het fraaie Zagreb (per trein) en het onbezienswaardige Karlovac.
  • Maribor, Slovenië: Camping aan de stadsrand, bij kabelbaan. Mooie stad die kan bogen op de oudste wijnstok ter wereld en een skigebied dat zich ’s zomers leent voor wandeldoeleinden. Uitstapjes naar o.a. het pittoreske Ptuj. Maribor bezit een fietspadennetwerk van alleszins redelijke kwaliteit.
  • Overnachting in pension in het Beierse Beilngries (leuke oude binnenstad) en weer naar huis.
  • De temperatuur is vier weken lang nauwelijks onder de 30 graden gedoken en de zon liet zich ongenadig zien.

Zo, dan zijn de lezertjes weer in grote trekken bijgepraat, wie behoefte heeft aan méér vakantiekiekjes en -verhalen weet ons vast te vinden!

Share